پیر گوشی چیست و از چه طریقی درمان میشود؟
پیرگوشی (presbycusis) یا کاهش شنوایی مربوط به سن، در اثر افزایش سن در بزرگسالان نمود پیدا می‌کند.
کاهش شنوایی به تدریج با افزایش سن اتفاق می‌افتد و در افراد با سن بالا یک حالت شایع است. تقریباً یک سوم افراد در ایالات متحده که سن آنها بین 65 تا 75 سال است دارای درجاتی از کم شنوایی هستند. برای افراد بالای 75 سال، تقریباً از هر دو نفر، یک نفر آنها دارای پیرگوشی یا کم شنوایی است. علائم پیرگوشی بر کیفیت زندگی، سلامتی، روابط و شغل شما تأثیر می‌گذارد.
مهمترین عامل این بیماری و شدت پیشرفت علل ژنتیکی است . البته عوامل محیطی همچون قرار گرفتن به مدت طولانی در معرض سر و صدا نیز در این بیماری موثر است. پیرگوشی دارای علل مختلفی است که هر فردی می‌تواند به دلایل مختلفی دچار آن شده باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد پیرگوشی،درمان و علائم آن با ما همراه باشید.
علت پیرگوشی چیست؟
شاید بپرسید چه چیزی باعث پیرگوشی می شود؟ دلایل بسیار زیادی برای بروز این بیماری می‌تواند وجود داشته باشد که بیشتر اوقات تغییرات در نواحی زیر است:
- در گوش داخلی (شایع‌ترین)
- در گوش میانی
- در امتداد مسیرهای عصبی به مغز
عوامل دیگری که باعث پیرگوشی می‌شوند، عبارت هستند از:
- قرار گرفتن مداوم در معرض صدای بلند (مانند موسیقی یا سر و صدای مربوط به کار)
- از دست دادن سلول‌های مویی گوش (گیرنده‌های حسی در گوش داخلی)
- عوامل ارثی
- سالخوردگی
- شرایط مختلف سلامت بدن مانند بیماری قلبی یا دیابت
- عوارض جانبی بعضی داروها مانند آسپرین و بعضی از آنتی‌بیوتیک‌ها
علائم پیرگوشی چیست؟
موارد زیر از جمله شایع‌ترین علائم پیری گوش محسوب می‌شوند:
- گفتار دیگران آهسته و ناشمرده یا مبهم به نظر می‌رسد.
- تشخیص صداهای بلند و زیر مانند «س» و «ذ» دشوار است.
- درک مکالمات دشوار است، به‌خصوص زمانی که در پس زمینه نویز و سروصدا وجود دارد.
- صدای مردان راحت‌تر از زنان شنیده می شود. (صدای مردان بم و صدای زنان زیر است.)
- بعضی صداها بیش از حد بلند و آزاردهنده به نظر می‌رسند.
- وزوز گوش (زنگ زدن گوش) ممکن است در یکی یا هر دو گوش با هم رخ دهد.
علائم پیرگوشی ممکن است شبیه سایر شرایط یا مشکلات پزشکی باشد. برای تشخیص آن اطلاعات پزشکی روزمره کافی نیست و بهتر است با دکتر گوش خود مشورت کنید.
پیشگیری از پیرگوشی
دوری از سر و صدا و سایر عوامل خطرزا در سنین پایین می‌تواند از آسیب به سلول‌های موئی گوش داخلی پیشگیری کند، این پیشگیری ممکن است تاثیرات پیرگوشی در دوران سالمندی را به حداقل برساند.
کنترل بیماری‌هایی مانند دیابت، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی ممکن است گردش خون را بهبود ببخشد و علائم مرتبط با پیرگوشی را به حداقل برساند.
خودداری از مصرف داروهای سمی برای گوش مانند برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها و آسپیرین نیز ممکن است در پیشگیری یا کاهش عوارض جانبی مرتبط با پیرگوشی موثر باشد. با‌این‌حال، انجام چنین کاری ممکن است همیشه ممکن نباشد. شما همیشه باید قبل از قطع هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید.
تشخیص بیماری
اگر فرد سالمندی دچار کم شنوایی تدریجی در هر دو گوش شود، پزشک به احتمال زیاد به پیرگوشی مشکوک میشود.
قبل از تشخیص پیرگوشی، پزشک ابتدا مجرای گوش و پرده گوش را معاینه می‌کند تا انسداد در اثر تجمع جرم گوش، التهاب و عفونت در گوش نباشد. در صورت نیاز به بررسی‌های بیشتر، پزشک معمولا فرد را به شنوایی‌شناس ارجاع می‌دهد.
شنوایی‌شناس با انجام تست شنوایی‌سنجی و سایر آزمون‌های شنوایی نوع و میزان کم شنوایی را مشخص می‌کند و بررسی می‌کند که آیا فرد مبتلا به پیرگوشی است.
با توجه به عوامل مختلفی که در درمان پیرگوشی مؤثر هستند، پزشک نیازمند بهره‌گیری از دانش و تجربه خود به منظور تعیین بهترین روش درمانی برای هر بیمار است. پیرگوشی یک مشکل شنوایی پیچیده است که نیازمند زمان و تعهد بسیاری برای موفقیت آمیز بودن درمان آن می‌باشد. این مقاله به شما توضیح می‌دهد که چگونه می‌توانید با استفاده از روش‌های مختلف به مدیریت پیرگوشی خود بپردازید.
درمان بیماری
یکی از اصلی‌ترین راهکارهای درمانی برای پیرگوشی، استفاده از سمعک است. سمعک یک دستگاه صوتی است که به تقویت صداها کمک می‌کند و باعث بهبود وضوح شنوایی میشود. امروزه، سمعک‌های مدرن در انواع و اشکال مختلفی وجود دارند که می‌توانید آنها را با توجه به نیازهای خود انتخاب کنید.
علاوه بر سمعک، دستگاه‌های شنوایی کمکی (ALD) نیز به عنوان یک راه حل دیگر برای درمان پیرگوشی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دستگاه‌ها شامل تلفن‌های تقویت شده، تقویت کننده‌های صوتی شخصی و سیستم‌های گوش دادن به تلویزیون می‌شوند و برای بهبود شنوایی در موقعیت‌های خاص طراحی شده‌اند. آنها می‌توانند به عنوان جزء اصلی یا به عنوان تکمیلی به سمعک‌ها مورد استفاده قرار گیرند.
برای افرادی که از سمعک بهره‌ای نمی‌برند و کم‌شنوایی شدید دارند، کاشت حلزون شنوایی یک گزینه ممکن است. این روش جراحی است که با کاشت یک دستگاه الکترونیکی در گوش افراد، مستقیماً عصب‌های شنوایی را تحریک می‌کند و به این ترتیب اثرات پیرگوشی را کاهش می‌دهد.
یادگیری راهبردهای ارتباطی نیز می‌تواند به شما در مواجهه با موقعیت‌های روزمره کمک کند. به عنوان مثال، روبرو شدن مستقیم با فرد مکالمه‌کننده، کاهش صداهای پس‌زمینه و خواستن تکرار می‌تواند ارتباطات شما را بهبود بخشد.
همچنین، برنامه‌های توانبخشی شنوایی ارائه شده توسط شنوایی شناسان و گفتار درمانگران می‌توانند به شما در بهبود توانایی‌های شنوایی باقی‌مانده‌تان کمک کنند.
در نهایت، اصلاح سبک زندگی نیز می‌تواند نقش مهمی در مدیریت پیرگوشی ایفا کند. اقداماتی مانند کاهش تعریض به صداهای بلند، ترک سیگار، مدیریت بیماری‌هایی مانند دیابت و فشار خون بالا، و حفظ رژیم غذایی سالم و ورزش منظم می‌توانند به بهبود و مدیریت پیرگوشی کمک کنند.
در نهایت، تذکر مهمی است که درمان پیرگوشی نیازمند تعامل مداوم با پزشک شما است تا روش‌های مناسبی را انتخاب و تنظیم کنید. همچنین، صبر و شکیبایی در طی فرآیند درمانی بسیار اهمیت دارند.
نتیجه‌گیری
پیرگوشی قابل درمان نیست و هیچ دارویی تاییدشده‌ای برای کنترل آن وجود ندارد. با افزایش امید به زندگی، مشکل کم شنوایی مرتبط با سن نیز همواره وجود دارد.
دوره‌های درمان و تکنیک‌های مدیریت علائم می‌توانند به همراه پزشکی در زندگی ، کیفیت زندگی فرد را تا حد زیادی بهبود بخشند. علاوه بر این، استفاده از سمعک و بهتر شنیدن می‌تواند احساس منزوی شدن، استرس اجتماعی، افسردگی، اضطراب و مشکلات اعتماد به نفس را کاهش دهد.
پیرگوشی با گذشت زمان بدتر میشود و این مهم است که افراد به‌طور منظم تحت نظر باشند تا برنامه‌های درمانی و توانبخشی فرد با توجه به تغییرات و متناسب با نیازها تغییر یابد.